а люстраным поле дыска - рэльефная выява Дзяржаўнага герба Расійскай Федэрацыі, над ім ўздоўж канта - надпіс паўкругам: «РАСІЙСКАЯ ФЕДЭРАЦЫЯ», апраўленая з абодвух бакоў здвоенымі ромбамі, унізе пад гербам: злева - абазначэння каштоўнага металу і пробы сплаву, справа - утрыманне хімічна чыстага металу і таварны знак манетнага двара, унізе ў цэнтры ў тры радкі - надпіс: «БАНК РАСІІ», намінал манеты: "2 РУБЛЯ», год выпуску: «2021 г.".

на люстраным поле дыска - рэльефны малюнак Н.А. Някрасава на лаўцы і якая сядзіць побач сабакі на фоне пейзажу, выкананага ў тэхніцы лазернага матаванне; справа уверсе ўздоўж канта - надпіс: «Н.А. Някрасаў », справа ў два радкі - гады жыцця паэта:« 1821 »і« 1878 ».

195 гафрыраваных

Мікалай Аляксеевіч Някрасаў (1821-1878) - рускі паэт, празаік і публіцыст, класік рускай літаратуры. Вядомы сучасным чытачам як «самы сялянскі» паэт Расеі: менавіта ён адным з першых загаварыў пра трагедыю прыгону і даследаваў духоўны свет рускага сялянства. У 1840 годзе Някрасаў выпусціў свой першы паэтычны зборнік «Мары і гукі», які не меў асаблівага поспеху ні ў чытачоў, ні ў крытыкаў. Засмучаны першым паэтычным вопытам, Някрасаў вырашыў паспрабаваць сябе ў прозе. Свае раннія апавяданні і аповесці ён пісаў у рэалістычнай манеры: у аснову сюжэтаў ляглі падзеі і з'явы, удзельнікам ці сведкам якіх быў сам аўтар. Пазней Някрасаў звярнуўся і да сатырычных жанрах. З сярэдзіны 1840-х гадоў Някрасаў пачаў актыўна займацца выдавецкай дзейнасцю. Пры яго ўдзеле быў апублікаваны альманах «Пецярбургскі зборнік», у якім быў упершыню надрукаваны раман Дастаеўскага «Бедныя людзі». У канцы 1846 года Някрасаў стаў рэдактарам часопіса «Сучаснік», раскрыць талент такіх пісьменнікаў, як Іван Ганчароў, Іван Тургенеў, Аляксандр Герцэн, Фёдар Дастаеўскі, Міхаіл Салтыкоў-Шчадрын. Сам Някрасаў быў адным з пастаянных аўтараў часопіса: на старонках «Сучасніка» выходзілі яго вершы, проза, літаратурная крытыка, публіцыстычныя артыкулы. У 1866 годзе, пасля закрыцця «Сучасніка», Някрасаў заняўся выданнем часопіса «Айчынныя запіскі». Адначасова з гэтым паэт працаваў над адным з самых маштабных сваіх твораў - сялянскай паэмай «Каму на Русі жыць добра». Па задумцы аўтара, паэма павінна была стаць своеасаблівай эпапеяй, якая дэманструе жыццё расійскага народа з розных пунктаў гледжання. Пры гэтым Някрасаў мэтанакіравана карыстаўся для яе напісання не «высокім штылем», а простым гутарковай мовай, набліжаным да народных песень і паданняў, багаты прастамоўныя выразы і прымаўкамі. Праца над паэмай заняла ў Някрасава амаль 14 гадоў, але нават за гэты тэрмін ён не паспеў ўвасобіць сваю задуму ў поўнай меры: перашкодзіла цяжкая хвароба. Пасля смерці Някрасава развітацца з ім прыйшло некалькі тысяч чалавек. Гэта быў першы выпадак, калі расійскаму пісьменніку аддавалі ўсенародныя ўшанаванні.

Мастакі: А.У. Крамской (аверс), Ф.С. Андронаў (рэверс). Скульптары: А.А. Далгаполава (аверс, рэверс), Ф.С. Андронаў (рэверс).