рэльефны відарыс Дзяржаўнага герба Расійскай Федэрацыі, над ім уздоўж канта-надпіс паўкругам:» Расійская Федэрацыя«, апраўленая з абодвух бакоў здвоенымі ромбамі, пад гербам: злева – абазначэнні каштоўнага металу і пробы сплаву, справа – утрыманне хімічна чыстага металу і таварны знак манетнага двара, унізе ў цэнтры ў тры радкі – надпіс:» БАНК Расіі«, намінал манеты:» 2 рублі«, год выпуску:»2023 г.".

рэльефныя выявы партрэта р. Г. Гамзатава і жураўлёў, якія ляцяць, а таксама факсіміле подпісу паэта і гады яго жыцця «1923» і «2003», упісаныя ў стылізаваны контур горнай вяршыні.

195 рыфленыя

Расул Гамзатавіч Гамзатаў (1923-2003) - паэт, публіцыст, грамадскі дзеяч. Гамзатаў пачаў пісаць вершы яшчэ ў дзяцінстве, першым яго настаўнікам у паэзіі стаў бацька – паэт і перакладчык Гамзат Цадаса. У ваенныя гады Гамзатаў друкаваўся ў газеце «Бальшавік гор». Ён пісаў вершы пра подзвігі салдат, рыхтаваў нарысы і нататкі, распавядаў пра герояў вайны з Дагестана. Першыя свае вершы ён падпісваў прозвішчам Цадаса, але затым узяў псеўданім Гамзатов, ад імя бацькі. Першы зборнік вершаў Гамзатава выйшаў у 1943 годзе, калі яму было ўсяго 20 гадоў. Кнігу выдалі на роднай для аўтара аварскай мове-нацыянальнай мове аварцев, аднаго з народаў Каўказа. У зборнік» палымяная любоў і пякучая нянавісць " увайшлі вершы пра вайну. Зборнік "зямля мая", які выйшаў у Дагестане ў 1948 годзе, стаў першым выданнем яго вершаў на рускай мове. Праз год, у 1949 годзе, у Маскве, у выдавецтве «Маладая гвардыя», выйшаў зборнік пад назвай «песні гор». Аб вершах маладога аўтара станоўча адклікаліся літаратары, а газеты і часопісы публікавалі творы з кнігі. У 1951 годзе Расул Гамзатаў стаў старшынёй Саюза пісьменнікаў Дагестана і ўзначальваў яго да канца жыцця. Ён займаўся грамадскай працай: дапамагаў літаратарам выпускаць кнігі, настаўляў маладых аўтараў, меў зносіны з выдавецтвамі і рэдакцыямі газет. У 1958 годзе выйшла паэма «Горянка». У творы аўтар падымаў важныя тэмы традыцыйных горскіх звычаяў і адносіны да жанчыны. Твор шмат разоў перавыдавалі, перакладалі на замежныя мовы. Сюжэт лёг у аснову аднайменнай п'есы, якую напісаў Гамзатаў, пастаноўка ішла ў тэатрах краіны. У 1975 годзе па матывах паэмы знялі мастацкі фільм. Пасля 1960-х гадоў у яго творчасці з'явіліся новыя жанры: ён пісаў эпіграмы і пасланні. Творы Гамзатава выходзілі ў буйных савецкіх выдавецтвах, іх друкавалі вядучыя літаратурныя часопісы. Крытыкі і літаратары ў водгуках адзначалі гумар і змястоўнасць яго творчасці. У 1967 годзе выйшла лірычная аповесць «Мой Дагестан», у ёй Гамзатаў апісаў родны край і яго жыхароў. Ён разважаў пра жыццё, літаратуру, культуру, паэзію і творчасць. Гамзатаў упершыню пісаў прозу, у тэкст твора ён уключыў і вершы.

Мастакі: я.в. Крамская (аверс), А. а. Чарнова (рэверс). Скульптары: А.а. Далгаполава (аверс), а. а. Чарнова (рэверс).